14/2/2016
Αχ ο έρως! Ο έρωτας είναι η ζωή μου, εννοώντας και εσένα που
μου χάρισες αυτή την βραδιά από την ζωή
σου. Βαδίσαμε μαζί χέρι χέρι τους τσιμεντένιους δρόμους της Αθήνας που τους μεταμορφώσαμε με το βήμα μας την ακτή μιας θάλασσας. Η σημερινή
νύχτα καεί όλο φωτιά και είναι γεμάτη πάθος χάρις σε ΕΣΕΝΑ. Αυτή την βραδιά πραγματοποιήσαμε
τα όνειρα μας. Αχ αυτό το χαμόγελο σου το αγνό που φωτίζει τα δικά μου σκοτάδια
και την θλίψη των βραδιών μου. Και τα μάτια σου αχ αυτά τα μάτια σου… τα καστανά
που μου φέρνουν στο νου την άνοιξη. Το επίμονο βλέμμα σου πάνω μου με έκανε να
σε θέλω ακόμα πιο πολύ. Οι κινήσεις οι εκφράσεις σου με έκαναν να θαυμάζω ακόμα
και το πώς πιάνεις το ποτήρι για να ξεδιψάσεις με νερό και έτσι όπως το ακούμπαγες
στα χείλη σου… Τόσο πολύ μου αρέσαν. Και το άρωμα σου αυτό το ελαφρύ βρίσκεται ακόμα
στο σώμα μου και πιστεύω πως θα με συντροφεύει στις ημέρες και στα βράδια. Όταν
είμαστε μακριά έρχεσαι στο ύπνο μου να ηρεμήσεις και να απαλύνεις τους ψυχικούς
μου τραυματισμούς… Με ρώτησες πως πέρασα.. Πφφ ήταν όνειρο ζωής που πραγματοποιήθηκε μπροστά στα μάτια
μου και το αγκάλιασα με τα χεριά μου και με συνόδευσε μέχρι το συναίσθημα του
ερωτά. Αχ αυτός έρως πολύ πέθαναν από αυτόν όμως πολύ γλυκά.. σε ευχαριστώ για
την βραδεία αυτήν.
Βαγγέλης Χαμπιλίδης
