Η βασίλισσα της Επιθεώρησης!!!

Σαν παραμύθι κύλησαν τα παιδικά χρόνια της Άννας και της Μαρίας Καλουτά. Με την κήρυξη της Μικρασιατικής Εκστρατείας ο πατέρας τους, ηθοποιός Στέφανος Καλουτάς, επιστρατεύτηκε ως έφεδρος αξιωματικός και βρέθηκε στη Σμύρνη να δίνει παραστάσεις για την ψυχαγωγία του ελληνικού στρατού. Η γυναίκα του, η Κατίνα Καλουτά, λόγω οικονομικών δυσκολιών, θεώρησε καλό να τον ακολουθήσει στη Σμύρνη.
Κι έρχεται η Μικρασιατική Καταστροφή. Ο Στέφανος Καλουτάς πιάνεται αιχμάλωτος από τους Τούρκους (αργότερα απελευθερώθηκε και πέθανε από φυματίωση στην Κατοχή) ενώ η Κατίνα χάνει το ένα της κορίτσι, τη Μαρία, πάνω στον πανικό που επικράτησε εκείνες τις μέρες στη Σμύρνη. 
Επιστρέφει στην Αθήνα μόνο με την Άννα κι αρχίζει ο αγώνας για την επιβίωση. Με τη μεσολάβηση του Σωματείου Ηθοποιών παίρνει απ’ το κράτος ένα μικρό βοήθημα, ως γυναίκα αιχμάλωτου αξιωματικού, βολεύεται σε μια καμαρούλα και ξεκινάει την παλιά της τέχνη, να ράβει κεντήματα, νύχτα μέρα με το φως ενός κεριού, γεγονός που ίσως συνετέλεσε στην κατοπινή πρόωρη τύφλωσή της. 
Κι αρχίζουν οι συμπτώσεις. Στο ίδιο σπίτι μένει ένας ηθοποιός, ο Κώστας Πομώνης. Μια μέρα ο Πομώνης βλέποντας τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης της Κατίνας Καλουτά, αποφασίζει να την συστήσει στην Μαρίκα Κοτοπούλη, με την οποία συνεργαζόταν. Γνώριζε ο Πομώνης την ευκολία με την οποία βοηθούσε η Κοτοπούλη άτομα που είχαν ανάγκη για βοήθεια. Η Κοτοπούλη αλλά και η οικογένεια Μυράτ συμπόνεσαν την άτυχη γυναίκα και πρόσφεραν στοργή και αγάπη τόσο στην ίδια όσο και στην κόρη της. 
Δεύτερη σύμπτωση: Ένας άλλος ηθοποιός, φίλος του Στέφανου Καλουτά, ονόματι Φραγκόπουλος, βρισκόμενος στη Χίο, ανακαλύπτει εκεί το χαμένο παιδί, την Μαρία! Την είχε σώσει απ’ την καταστροφή ένας Έλληνας φαντάρος και την είχε φέρει στη Χίο όπου την πούλησε (!) για 300 δραχμές σε ένα άτεκνο ζευγάρι, πρόσφυγες από τη Σμύρνη. Αμέσως ο Φραγκόπουλος στέλνει τηλεγράφημα στο Σωματείο Ηθοποιών στην Αθήνα, στο οποίο γράφει πως βρήκε την κόρη του Καλουτά. Το Σωματείο ειδοποιεί την Κοτοπούλη κι αυτή λέει τα ευχάριστα στην Κατίνα Καλουτά. Η επιστροφή της Μαρίας όμως δε θα είναι εύκολη υπόθεση καθώς η Κατίνα Καλουτά δεν είχε χρήματα να πάει στη Χίο. Τελικά, μετά από μεσολάβηση της Κοτοπούλη, πήγε στη Χίο, χρειάστηκε μάλιστα να πληρώσει 250 δραχμές στο ζευγάρι ώστε να πάρει πίσω το παιδί της και έτσι τα αδέλφια σμίγουν επιτέλους. Εννοείται πως η αγκαλιά της Κοτοπούλη, όπως και των Μυράτ, άνοιξε το ίδιο μεγαλόψυχα και για την Μαρία. Διηγείται η Άννα Καλουτά:

Πότε η Κοτοπούλη έπαιρνε εμένα στο σπίτι της και πότε οι Μυράτ έπαιρναν τη Μαρίκα μας. Μας είχαν και μας περιποιόντουσαν σαν να ήμαστε παιδιά τους…

Και τι δε μας έδιναν; Φαγητά, του πουλιού το γάλα! Γλυκά! Παιχνίδια! Και το πιο σπουδαίο, που το είχαμε περισσότερο ανάγκη: Στοργή!

Και φτάνουμε στην τρίτη και καθοριστική σύμπτωση: στα 1927 η Κοτοπούλη αποφασίζει να ανεβάσει το έργο «Στοργή» του Ανρί Μπατάιγ και χρειάζεται για την παράσταση δύο κοριτσάκια. Φυσικά το μυαλό της Κοτοπούλη πήγε στην Άννα και στη Μαρία. Η Κατίνα Καλουτά δίνει την άδειά της και η Κοτοπούλη αρχίζει το «φροντιστήριο» ηθοποιίας. Οι συμβουλές της επικεντρώνονται στο να καταφέρουν τα κορίτσια να μιλήσουν δυνατά ώστε να ακουστούν από το κοινό. Μάλιστα η Άννα πήρε τόσο τοις μετρητοίς τις συμβουλές της Κοτοπούλη ώστε στην πρεμιέρα φώναξε τόσο δυνατά που οι θεατές ξέσπασαν σε γέλια. Πάντως στο τέλος της παράστασης το χειροκρότημα και για τα δύο κορίτσια ήταν ιδιαίτερα θερμό και λίγο αργότερα, στα παρασκήνια, η αθυρόστομη Κοτοπούλη πήρε στην αγκαλιά της την Άννα και της είπε: «Μωρή κωλοθεατρίνα, ρεζίλι μ’ έκανες! Από δράμα μου το ‘κανες κωμωδία. Έλα να σε φιλήσω!»
Εδώ τελειώνουν οι συμπτώσεις. Γιατί δεν μπορεί να θεωρηθεί σύμπτωση το γεγονός πως και στα δύο επόμενα έργα της Κοτοπούλη υπήρχαν επίσης ρόλοι για μικρά κορίτσια! Μετά από αυτά τα δύο έργα, τα Καλουτάκια είναι πλέον διάσημα και αμείβονται με μισθό 6.000 δραχμών, ποσό τεράστιο για την εποχή. Με τα λεφτά αυτά η μητέρα τους έγραψε τα κορίτσια εσωτερικές στην Ιόνιο Σχολή για να αποκτήσουν μια αξιοπρεπή μόρφωση. 
Κάποια στιγμή, όταν εξαντλήθηκαν τα έργα με παιδιά, η Κοτοπούλη αποφασίζει να ανεβάσει έργο χωρίς παιδικούς ρόλους. Όμως τα Καλουτάκια δε θα μείνουν άνεργα. Είναι πλέον διάσημα -είναι και καλοκαίρι και τα σχολεία έχουν κλείσει- και αρχίζουν μια πολύ πετυχημένη περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με χαριτωμένα μουσικά νούμερα. Θα ακολουθήσουν αμέτρητες θεατρικές εμφανίσεις στην Αθήνα με διάσημους πρωταγωνιστές της εποχής που θα βοηθήσουν να δημιουργηθεί ο θρύλος με το όνομα «Καλουτάκια».

πηγές:

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ «ΕΝΑΣ ΘΡΥΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΝΝΑ – ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΟΥΤΑ»
Εκδόσεις ΣΜΥΡΝΙΩΤΑΚΗΣ

Τα Καλουτάκια......

Όμως η Άννα Καλουτά παντρεύτηκε κυριολεκτικά το θέατρο. Είχε τρεις σημαντικούς έρωτες στην ζωή της τους προσπέρασε και έμεινε μαζί με το θέατρο μέχρι το τέλος της ζωής της.

Πόλεμος και Κατοχή

Και φτάνουμε στο 1940. Λίγες μέρες πριν την κήρυξη του πολέμου οι αδελφές Καλουτά επιχειρούν να κάνουν την πρώτη τους επίσημη θιασαρχική εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη, στο θέατρο Παλλάς της παραλίας, έχοντας ως κομπέρ τον, δημοφιλέστατο στην Αθήνα, Μίμη Τραϊφόρο. Σύμφωνα με το βιβλίο του Κώστα Τομανά Το θέατρο στην παλιά Θεσσαλονίκη, στον θίασο ανήκει και μια νεαρή τραγουδίστρια που λίγους μήνες πριν ξεκίνησε την καριέρα της στην πρωτεύουσα: η Ρένα Βλαχοπούλου, "προστατευόμενη" του Τραϊφόρου από την "Όαση", όπου εκείνος την παρουσίαζε δυο μήνες πριν. Ο πόλεμος αναγκάζει τον θίασο να διακόψει τις παραστάσεις του και να επιστρέψει άρον-άρον στην Αθήνα παρατώντας σκηνικά και βεστιάριο. Λίγες μέρες μετά οι Καλουτά, ο Τραΐφόρος κι η Βλαχοπούλου εντάσσονται στο δυναμικό του θεάτρου Μοντιάλ όπου μαζί με τον Μάνο Φιλιππίδη, τον Μίμη Κοκκίνη, την Ηρώ Χαντά και βέβαια τη Σοφία Βέμπο γράφουν ιστορία με τις πολεμικές επιθεωρήσεις που παρουσιάζουν με εξαιρετική επιτυχία. Η Άννα Καλουτά ντύνεται ευζωνάκι για να αναβιώσει ένα παλιό νούμερο από τα Πολεμικά Παναθήναια του 1912 και κάνει το κοινό να παραληρεί: "Εν δυο, εν δυο, φουστανέλα, τσαρούχι, φουνταφές..." Ταυτίζεται τόσο πολύ με τον ρόλο αυτόν που δεν θα τον εγκαταλείψει στη μετέπειτα καριέρας της. Κάθε τόσο θα παρουσιάζεται μια αφορμή για να ντυθεί και πάλι τσολιάς...

Δεκαετία του '80

Το 1980 πραγματοποιεί την καλύτερη ίσως κινηματογραφική της εμφάνιση στην ταινία Ελευθέριος Βενιζέλος του Παντελή Βούλγαρη παίζοντας τέσσερα επιθεωρησιακά νούμερα (γραμμένα από τον Βούλγαρη, τον Λουκιανό Κηλαηδόνη και τον Λευτέρη Παπαδόπουλο) που δίνουν το στίγμα τεσσάρων διαφορετικών χρονικών στιγμών στην πορεία του μεγάλου πολιτικού. Τέσσερις εξαιρετικές σκηνές που αποτελούν την καλύτερη καταγραφή της θεατρικής της περσόνας--μόνο η εμφάνισή της στη Βραδιά επιθεώρησης του Γιώργου Λαζαρίδη και του Γιώργου Κατσαρού μπορεί να τις συναγωνιστεί (αν και, από ό,τι διαβάζω, είχε εμφανιστεί μαζί με τη Μαρία και σε ένα αφιέρωμα του Γιώργου Παπαστεφάνου, το οποίο η ΕΡΤ... έσβησε!)...

Θαυμάστε σ' αυτό το σημείο δυο από τα τέσσερα νούμερα της ταινίας του Παντελή Βούλγαρη.

                                                                                                           

ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ-ΜΠΡΑΒΟ ΚΟΛΟΝΕΛΛΟ- ΑΝΝΑ ΚΑΛΟΥΤΑ- 1979

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ '40 ΤΟ "ΜΠΡΑΒΟ ΚΟΛΟΝΕΛΛΟ" ΤΩΝ ΑΛΕΚΟΥ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΗ ΑΝΕΒΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΙΑΣΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΟΥΣΟΥΡΗ ΣΤΟ ΤΟΤΕ ΘΕΑΤΡΟ "ΑΛΙΚΗ" ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΑΤΡΟ ΜΟΥΣΟΥΡΗ ΤΗΣ ΠΛ. ΚΑΡΥΤΣΗ.ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ ΕΙΧΑΝ ΞΑΝΑΖΩΝΤΑΝΕΨΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΤΟ 1979 ΣΤΗΝ ΕΡΤ ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΟΠΩΣ Η ΑΝΝΑ ΚΑΛΟΥΤΑ, Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΩΝΑΚΗΣ, Ο ΤΑΚΗΣ ΜΗΛΙΑΔΗΣ , Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΠΗΣ, Ο ΜΑΚΗΣ ΔΕΜΙΡΗΣ, Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ, Η ΤΙΤΙΚΑ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ, Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ κα.

Η Άννα Καλουτά υπήρξε η απόλυτη πρωταγωνίστρια, η απόλυτη βεντέτα του ελληνικού μουσικού θεάτρου. Στην επιθεώρηση είθισται το πρώτο όνομα του θιάσου να εμφανίζεται πάντα τελευταίο στην αποθέωση για να χαρεί το χειροκρότημα του κοινού. Αυτό ακριβώς έκανε η Άννα Καλουτά: περίμενε να υποκλιθούν όλες/όλοι οι τελευταίες/οι μεγάλες/οι της γενιάς της, η Ρένα Ντορ, ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ο Κώστας Χατζηχρήστος, η Ρένα Βλαχοπούλου, η Μαρία Καλουτά, η Σπεράντζα Βρανά. Και τελευταία, κορυφαία, εμφανίστηκε κι εκείνη στη σκηνή για το φινάλε της, κρατώντας δικαιωματικά για τον εαυτό της αυτή τη θέση.

Read more: http://vlahopoulou.blogspot.com/2010/04/blog-post_20.html#ixzz3rsXvFt3z