Πρόκειται για μια παρουσίαση με θέμα <<ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ>>. Περιέχονται εικόνες, βίντεο, η ιστορία του θεάτρου και η εξέλιξη του, φιλοσοφίες για το θέατρο και αφιερώματα. Αξίζει τον κόπο για μια μάτια. Το Θέατρο μας η Ζωή μας (παρουσίαση)
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΜΑΣ Η ΖΩΗ ΜΑΣ επικοινωνία:xampilidis@hotmail.com Αυτό το blog έχει σχέση με το ΘΕΑΤΡΟ κάτι το οποίο γεννήθηκε στην αρχαία Ελλάδα και συνεχίζεται να εξελίσσεται μέχρι σήμερα. Στην αρχαία Ελλάδα με τις αρχαίες τραγωδίες του Ευριπίδη του Σοφοκλή και του Αισχύλου. Ενώ σήμερα με το σύγχρονο θέατρο. Επίσης προσωπικά συμμετέχω σε έναν μικρο θίασο. Οπότε θα σας παρουσιάζω την δουλειά του θιάσου μας (μικρός ασήμαντος αλλά εξαιρετικός).
Κυριακή 24 Απριλίου 2016
Κυριακή 17 Απριλίου 2016
«Νίτσε – Βάγκνερ, Ένα Θέαμα για το Φασισμό» στο Θέατρο: «Τόπος Αλλού»
Σήμερα το απόγευμα είχα την εμπειρία να δω την παράσταση «Νίτσε – Βάγκνερ, Ένα Θέαμα για το Φασισμό» στο Θέατρο: «Τόπος Αλλού».
Το κεντρικό θέμα της παράστασης ήταν ο φασισμός.
Τα έργα δυο μεγάλων ιστορικών προσώπων του Νίτσε που ήταν φιλόσοφος και του Βάγκνερ που ήταν μουσικός διαστρεβλώθηκαν από τους φασίστες,τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι και χρησιμοποιήθηκαν όπως βόλευε αυτούς και την ιδεολογία τους. Ενώ ούτε ο Νίτσε ούτε ο Βάγκνερ ήταν φασίστες!Ο ρατσισμός είναι αποτέλεσμα των προηγούμενων γεγονότων και κυρίως αποτέλεσμα του Φασισμού!
Οι ηθοποιοί εξαιρετικοί. Ο κάθε ηθοποιός ήταν προσηλωμένος σε αυτό που έκανε. Πάρα πολύ καλοστημένο. Υπήρχε μαγεία.
Στο τέλος της παράστασης οι ήρωες του έργου Νίτσε – Βάγκνερ κάνουν έναν τραγικό διάλογο ιδιαίτερα συναισθηματικά φορτισμένο.
Μέσα σε αυτόν τον διάλογο οι δυο ήρωες θυμούνται όλα όσα έχουν συμβεί από το παρελθόν και συνειδητοποιούν το τι γίνεται στον τότε κόσμο.
Και ίσως θα ταίριαζε η φράση tου Frank Capra, 1897-1991, Αμερικάνου σκηνοθέτη η οποία λέει: Έκανα λάθος. Νόμιζα ότι είναι δράμα όταν κλαίει ο ηθοποιός, αλλά δράμα είναι όταν κλαίει η αίθουσα.
Το κεντρικό θέμα της παράστασης ήταν ο φασισμός.
Τα έργα δυο μεγάλων ιστορικών προσώπων του Νίτσε που ήταν φιλόσοφος και του Βάγκνερ που ήταν μουσικός διαστρεβλώθηκαν από τους φασίστες,τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι και χρησιμοποιήθηκαν όπως βόλευε αυτούς και την ιδεολογία τους. Ενώ ούτε ο Νίτσε ούτε ο Βάγκνερ ήταν φασίστες!Ο ρατσισμός είναι αποτέλεσμα των προηγούμενων γεγονότων και κυρίως αποτέλεσμα του Φασισμού!
Στο τέλος της παράστασης οι ήρωες του έργου Νίτσε – Βάγκνερ κάνουν έναν τραγικό διάλογο ιδιαίτερα συναισθηματικά φορτισμένο.
Μέσα σε αυτόν τον διάλογο οι δυο ήρωες θυμούνται όλα όσα έχουν συμβεί από το παρελθόν και συνειδητοποιούν το τι γίνεται στον τότε κόσμο.
Και ίσως θα ταίριαζε η φράση tου Frank Capra, 1897-1991, Αμερικάνου σκηνοθέτη η οποία λέει: Έκανα λάθος. Νόμιζα ότι είναι δράμα όταν κλαίει ο ηθοποιός, αλλά δράμα είναι όταν κλαίει η αίθουσα.
Βαγγέλης Χαμπιλίδης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)