Μην τον ρωτάς τον ουρανό...

Σαν σήμερα έφυγε ένας θησαυρός η Τζένη Καρέζη...

«Φοβάμαι ότι θα πεθάνω και δεν θα έχω προλάβει τίποτα. Kι αν κάτι με νοιάζει, δεν είναι ότι δεν είμαι πια είκοσι χρόνων, αλλά ότι μου μένουν λιγότερα χρόνια να ζήσω. Eίναι λίγα, τα χρόνια που μας δόθηκαν. Kαι τίποτα δεν με ταράζει περισσότερο από ένα θάνατο. Γιατί ένας θάνατος είναι κάτι το φοβερό. Kαι γι’ αυτόν που φεύγει αλλά και γι’ αυτούς που μένουν»

«Όλα φεύγουν, όλα απομακρύνονται και δεν ξέρεις πού πηγαίνουν. Δεν σε συντροφεύει, καμία επιτυχία, καμία Eπίδαυρος, κανένα “σπουδαία ηθοποιός”, κανένα χειροκρότημα τη δύσκολη ώρα. Tην ώρα αυτή του κινδύνου, την κορυφαία στιγμή της ζωής σου, καταλαβαίνεις ότι αυτό που έχεις κερδίσει είναι η ανθρώπινη συμπαράσταση.

Αντίο Τζένη..

          

           

Ο ορισμός της ποίησης

Τι είναι η ποίηση; Κάτι μονότονο; Ένα πράγμα κρύο; Ένα είδους που δεν ακουμπά τον άνθρωπο;
Υπάρχει ορισμός για την ποίηση;

Λοιπόν ορισμός για την ποίηση ΔΕΝ υπάρχει γιατί:

'' Όταν ανακαλύψουμε τις μυστικές σχέσεις των εννοιών και τις παρατηρήσουμε σε βάθος θα βγούμε σε άλλου είδους ξέφωτο που είναι η Ποίηση. Και η Ποίηση πάντοτε είναι μία όπως ένας είναι ο ουρανός. Το ζήτημα είναι από που βλέπει κανείς τον ουρανό.''

Εγώ τον έχω δει από καταμεσίς της θάλασσας.

Οδυσσέας Ελύτης

Οπότε όπως καταλαβαίνετε και από το ανωτέρω όσον αφορά τον τρόπο της κατανόησης δεν υπάρχει σωστό ή λάθος όπως υπάρχει σε ένα μυθιστόρημα σε ένα διήγημα. Γι' αυτό υπάρχει μαγεία στην Ποίηση. Γιατί ο καθένας την καταλαβαίνει με διαφορετικό τρόπο.

Επίσης η Ποίηση σου διευρύνει την φαντασία. Διότι σε αναγκάζει, να διαβάζεις το ποίημα πολλές φορές για να ανακαλύπτεις ακόμα περισσότερα πράγματα. 

Στην Ποίηση εναγκαλίζεται η πραγματικότητα με την μαγεία και θα κλείσουμε το γνωμικό του Κάρολου Κουν 

Η αφετηρία και η βάση του θεάτρου, όπως και κάθε μορφής τέχνης, είναι η ποίηση και η μαγεία. Αν λείψουν αυτά, δεν υπάρχει θέατρο

Εισαγωγικές Εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου 2016 - 2017

ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΑΝΩΤΕΡΑ ΣΧΟΛΗ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 35 – Τ.Κ. 105 53 

Εισαγωγικές Εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου

Από το Εθνικό Θέατρο ανακοινώνεται ότι οι εισαγωγικές εξετάσεις στη Δραματική Σχολή θα γίνουν σε δύο (2) στάδια:

Στο πρώτο στάδιο οι υποψήφιοι καλούνται να προετοιμάσουν και να παρουσιάσουν
•    δύο μονολόγους, έναν από το κλασικό ρεπερτόριο (από την αρχαιότητα έως και τον 18ο αιώνα –ενδεικτικά: αρχαίο δράμα, θέατρο της κρητικής αναγέννησης, κλασικό ισπανικό θέατρο, ελισαβετιανό θέατρο, γαλλικός κλασικισμός, γερμανικός ρομαντισμός κ.λπ.)

και έναν από το σύγχρονο ρεπερτόριο (από τον 19ο αιώνα έως σήμερα –ενδεικτικά: Ίψεν, Τσέχοφ, Στρίντμπεργκ, Ουίλλιαμς, Ο’ Νιλ, Μπέκετ, Πίντερ, σύγχρονο νεοελληνικό έργο, κ.λπ.)
•    ένα ποίημα
•    ένα τραγούδι
•    Θα κληθούν επίσης να αυτοσχεδιάσουν σε θέμα και ζητούμενα που θα τους οριστούν κατά τη διάρκεια της εξέτασης.

Στο δεύτερο στάδιο οι υποψήφιοι που θα επιλεγούν θα κληθούν να παρουσιάσουν
•    δύο νέους μονολόγους (αντίστοιχους με αυτούς του πρώτου σταδίου, δηλαδή έναν κλασικού και έναν σύγχρονου ρεπερτορίου)
•    ένα νέο ποίημα
•    ένα νέο τραγούδι
•    Θα ζητηθεί και πάλι να αυτοσχεδιάσουν (με όρους αντίστοιχους με αυτούς του πρώτου σταδίου)
•    Τέλος, θα εξεταστούν γραπτά σε κείμενο ελεύθερης έκφρασης προσωπικής άποψης, με προαπαιτούμενες στοιχειώδεις γνώσεις θεάτρου και λογοτεχνίας. 
Οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να δηλώσουν συμμετοχή (αυτοπροσώπως ή με εξουσιοδότηση) από την Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2016 έως και την Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2016, πλην Σαββάτου και Κυριακής, στη Γραμματεία της Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, Πειραιώς 35, (ΟΜΟΝΟΙΑ), ώρες 11:00-16:00, συνυποβάλλοντας:
•    αντίγραφο απολυτηρίου Λυκείου,
•    αντίγραφο πιστοποιητικού γεννήσεως, ή αντίγραφο αστυνομικής ταυτότητας
•    δύο (2) φωτογραφίες (για αστυνομική ταυτότητα) και
•    βιογραφικό σημείωμα 
Οι υποψήφιοι, σύμφωνα με τον νόμο, δεν πρέπει να έχουν συμπληρώσει το 25ο έτος, έως την 1/9/2016.
Η έναρξη των εξετάσεων ορίζεται την Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2016.

Πληροφορίες
Δώρα Ταραμπίκου
Τηλέφωνο: 210 52 25 634                   
Fax: 210 52 48 665
www.n-t.gr
e-mail: dramaschool@n-t.gr

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 2016-2017

Η ουτοπία δεν είναι αυτό που δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί αλλά αυτό που δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμα. Αριάν Μνουσκίν

Ένα είδος ουτοπίας μοιάζει να είναι και η δική μας επιθυμία να συνεχίσουμε να παράγουμε έργο αντάξιο ενός Εθνικού Θεάτρου, μέσα σε δύσκολους καιρούς. Στην προγραμματισμένη αυτή «ουτοπία» για την περίοδο 2016-2017, έχουμε μαζί μας όχι μόνο τους σταθερούς συνοδοιπόρους μας, εργαζόμενους και καλλιτέχνες του Εθνικού Θεάτρου, αλλά και πολλούς, παλιούς και καινούριους φίλους και συνεργάτες, με τη συνέργεια των οποίων αισθανόμαστε ότι μπορούμε να υλοποιήσουμε τους στόχους μας. Προσδιορίσαμε αυτούς τους στόχους, συνεκτιμώντας την σημερινή κοινωνική και οικονομική κατάσταση και αντλώντας έμπνευση από αυτήν. Σχεδιάσαμε ένα πρόγραμμα που θα συνδυάσει την πραγματικότητα με το όραμά μας και δεν θα συρρικνώσει το ρόλο που οφείλει να έχει το Εθνικό Θέατρο, καθώς κάτι τέτοιο θα ματαίωνε το ίδιο το νόημα της λειτουργίας του. Και έτσι, προχωρήσαμε σε κάποιες βασικές επιλογές, που ορίζουν και τις συνιστώσες της επερχόμενης χρονιάς:

•    Αποσαφήνιση στην ταυτότητα κάθε σκηνής.
•    Διεύρυνση των συνεργασιών με την προσθήκη νέων φορέων.
•    Δράσεις καλλιτεχνικού και εκπαιδευτικού χαρακτήρα –ουσιαστικές, ανταποδοτικές και κυρίως όχι χρηματοβόρες, με διατήρηση των πιο επιτυχημένων από αυτές.
•    Επένδυση στην έννοια του θεάτρου συνόλου, με συνύπαρξη της παλιάς και της νέας γενιάς ηθοποιών (πολλοί από τους οποίους θα επιλεγούν μετά από ακροάσεις).
•    Συμπαραγωγές με 4 κορυφαίους φορείς του πολιτισμού, με τους οποίους μας συνδέει κοινή ιστορική πορεία και ανάλογα οράματα: Συμπορευόμαστε με την Εθνική Λυρική Σκηνή, το Θέατρο Τέχνης, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και το Μουσείο Μπενάκη, σε πολύ σημαντικά καλλιτεχνικά και πολιτιστικά σχέδια, που, ελπίζουμε ότι αποτελούν την αρχή για σταθερές και μακροπρόθεσμες συνεργασίες, ενώ παραμένει πάντα ανοιχτή η συνεργασία μας με το Φεστιβάλ Αθηνών.
•    Μια ακόμη κρίσιμη, αλλά ουσιαστική για το μέλλον του Εθνικού Θεάτρου, απόφαση: η ανακατασκευή του Νέου Ρεξ, το οποίο δε θα λειτουργήσει τον επόμενο χρόνο, με στόχο, μετά τις εργασίες, να παραδοθεί την μεθεπόμενη περίοδο αποκλειστικά ως θέατρο για Παιδιά και Εφήβους.
•    Τέλος, προτεραιότητά μας παραμένει η αναβάθμιση της Δραματικής Σχολής και η ίδρυση των τμημάτων Σκηνοθεσίας και Σκηνογραφίας, που θα πραγματοποιηθεί μέσα στην επόμενη θεατρική περίοδο.

Ελπίζοντας ότι οι επιλογές αυτές θα δικαιωθούν και παραμένοντας αισιόδοξοι, παρουσιάζουμε τον προγραμματισμό μας για την επόμενη χρονιά 2016-2017.

Α. ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΕΡΓΟ

1. ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟ 2016-2017

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
Μια διαδρομή στο παγκόσμιο θέατρο, από την Αναγέννηση ως σήμερα. Ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, ο Ευγένιος Ο’Νηλ και ο σύγχρονος Ταντέους Σλομποντζιάνεκ, με τη στέρεη δραματουργία και την πολυσύνθετη θεματολογία τους, υπενθυμίζουν ότι το θεατρικό κείμενο είναι το βασικό υλικό κάθε σκηνικής περιπέτειας.

-ΔΩΔΕΚΑΤΗ ΝΥΧΤΑ
του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
Οκτώβριος 2016

Το επετειακό φετινό αφιέρωμα στον μεγάλο ελισαβετιανό (που ξεκίνησε την προηγούμενη περίοδο με τον Ριχάρδο Γ ‘ και το «Δωμάτιο του Σαίξπηρ») κλείνει με μια κορυφαία κωμωδία του. Όπως σε όλες τις μεγάλες δημιουργίες του, έτσι και στη Δωδέκατη Νύχτα, ο Σαίξπηρ, πίσω από το παιχνίδισμα της περιπέτειας, της μεταμφίεσης και της γοητευτικής ποιητικής σύλληψης, επεξεργάζεται μια κοσμοθεωρία, που επαναπροσδιορίζει τις αρχετυπικές έννοιες του έρωτα, της εξουσίας και των συμβάσεων που ορίζουν τη ζωή των ανθρώπων.

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς      

-Η ΤΑΞΗ ΜΑΣ
του Ταντέους Σλομποντζιάνεκ
Απρίλιος 2017

Ένα καθηλωτικό κείμενο της σύγχρονης ευρωπαϊκής δραματουργίας, γραμμένο το 2009, το έργο του Πολωνού Ταντέους Σλομποντζιάνεκ παρακολουθεί τη ζωή μιας παρέας συμμαθητών, με σημείο καμπής την εισβολή των Ναζί στην Πολωνία και κατάληξη τη σημερινή εποχή, καταγράφοντας με ψυχραιμία, αλλά και γερές δόσεις συναισθήματος, πώς οι ιστορικές συγκυρίες στιγματίζουν τις ζωές των ανθρώπων, φέρνουν στην επιφάνεια τον «κρυμμένο» μας εαυτό και διαλύουν τους πιο ισχυρούς ανθρώπινους δεσμούς.

Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς

ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ (ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ)

-Ο ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ
του Όσκαρ Ουάιλντ
Οκτώβριος 2016

Μια ιστορία του Όσκαρ Ουάιλντ, που συγκινεί τα παιδιά κάθε ηλικίας, αλλά και τους μεγάλους θεατές. Ο σπουδαίος ιρλανδός πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας επεξεργάζεται τα θέματα της φιλίας, της αυταπάρνησης, του εφήμερου των υλικών αγαθών και της προσφοράς στον συνάνθρωπο, με φαντασία και τρυφερότητα, γράφοντας ένα από τα πιο γοητευτικά και διαχρονικά «παραμύθια» του.

Σκηνοθεσία: Άρης Τρουπάκης

ΝΕΑ ΣΚΗΝΗ-«ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ»
Η σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» γίνεται η σκηνή της ελληνικής δραματουργίας. Το ελληνικό έργο παρουσιάζεται σε ποικίλες εκφάνσεις και ο χώρος μετατρέπεται σταδιακά σε χώρο ζύμωσης όλων των νέων τάσεων της εγχώριας θεατρικής γραφής. Έτσι, από τη φετινή χρονιά, εκτός από τις 3 κεντρικές παραγωγές, θα παρουσιαστεί η δουλειά 4 νέων Ελλήνων συγγραφέων (3 από τους οποίους συμμετείχαν στα Εργαστήρια Θεατρικής Συγγραφής του Εθνικού Θεάτρου τα 2 τελευταία χρόνια), σε ένα πειραματικό μοντέλο, με τη μορφή του «Συγγραφέα του μήνα».

-ΣΤΕΛΛΑ ΚΟΙΜΗΣΟΥ
Εμπνευσμένο από τη Στέλλα Βιολάντη του Γρηγορίου Ξενόπουλου
Κείμενο των Βαγγέλη Μουρίκη και Γιάννη Οικονομίδη
Οκτώβριος 2016

Αντλώντας την βασική ιδέα από τη Στέλλα Βιολάντη, η διασκευή συνδέεται με τη σημερινή πραγματικότητα και ανατέμνει έναν κόσμο εδραιωμένο στο ψέμα, το χρήμα, τη χυδαιότητα και το έγκλημα, στον οποίο ο «άρχοντας»-πατριάρχης επιβάλλει χωρίς αναστολές την εξουσία του και δεν υποχωρεί σε πιέσεις, ακόμη κι όταν αυτές γεννιούνται μέσα στην ίδια του την οικογένεια.

Σκηνοθεσία: Γιάννης Οικονομίδης

-Ο ΕΞΗΝΤΑΒΕΛΟΝΗΣ
του Κωνσταντίνου Οικονόμου εξ Οικονόμων
Δεκέμβριος 2016

Συνδεδεμένος με την κοινωνική ζωή της Σμύρνης του 19ου αιώνα, ο Εξηνταβελόνης αποτελεί την ελληνική μεταφορά του Φιλάργυρου του Μολιέρου, αλλά κατακτά την θεατρική αυθυπαρξία του μέσα από την ρέουσα ιδιωματική γλώσσα, τους σπαρταριστούς αναγνωρίσιμους χαρακτήρες και τα κωμικά επεισόδια, που προσαρμόζονται στα οικεία -και διαχρονικά- κακά του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.

Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ

-ΘΕΡΙΣΜΟΣ
του Δημήτρη Δημητριάδη
Μάρτιος 2017

Μια κωμωδία(;) από τον Δημήτρη Δημητριάδη, που επιστρέφει μετά από πολλά χρόνια με τη συγγραφική του ιδιότητα στο Εθνικό Θέατρο, με ένα κείμενο που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη σκηνή. Η τολμηρή και πάντα αιρετική δραματουργία του κινείται στο χώρο της σκληρής κριτικής των γελοίων συμπεριφορών και των υπερτιμημένων αξιών, υιοθετώντας εδώ ένα υποδόριο, διαβρωτικό και εν τέλει τραγικό χιούμορ.

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ
Φεβρουάριος – Μάιος 2017

Από τον Φεβρουάριο έως το Μάιο του 2017, η Νέα Σκηνή θα παρουσιάσει τα έργα 4 νέων ελλήνων συγγραφέων. Ο Χαράλαμπος Γιάννου, η Νάντια Δρακούλα, η Σοφία Καψούρου και η Νατάσα Σίδερη, με τη συνδρομή 4 σκηνοθετών και μιας ενιαίας ομάδας ηθοποιών, που θα επιλεγούν μετά από ακρόαση, θα συμμετάσχουν σε ένα πειραματικό σχέδιο στήριξης της νέας ελληνικής δραματουργίας.
-ΤΟ ΣΠΙΤΙ
του Χαράλαμπου Γιάννου
Σκηνοθεσία: Ελεάνα Τσίχλη
-ΤΟ ΣΧΟΙΝΑΚΙ
της Νάντιας Δρακούλα
Σκηνοθεσία: Κώστας Παπακωνσταντίνου
-ΣΟΥΜΑΝ
της Σοφίας Καψούρου
Σκηνοθεσία: Βασίλης Νικολαΐδης
-ΤΙΤΑΝΟΜΑΧΙΕΣ
της Νατάσας Σίδερη
Σκηνοθεσία: Υρώ Μανέ


ΘΕΑΤΡΟ ΡΕΞ – ΣΚΗΝΗ «ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ»
Η σκηνή Κοτοπούλη μετατρέπεται σε χώρο συνομιλίας του θεάτρου με τις άλλες παραστατικές τέχνες. 4 παραγωγές, όπου συναντώνται ο χορός, η κίνηση, η μουσική το τραγούδι και άλλες σύγχρονες μορφές έκφρασης, σε σύνδεση με την ευρύτερη θεατρική δημιουργία, δίνουν το στίγμα της Σκηνής, επιβεβαιώνοντας την αρμονική συνύπαρξη των τεχνών.

-ΓΑΛΑΞΙΑΣ (προσωρινός τίτλος)
Σκηνική σύνθεση του Αντώνη Φωνιαδάκη
Συμπαραγωγή με την Εθνική Λυρική Σκηνή
Νοέμβριος 2016

Η σημαντική συνεργασία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με το Εθνικό Θέατρο υλοποιείται με μια παράσταση του νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του μπαλέτου της Λυρικής. Οι πρωτοπόρες ηχητικές κατασκευές του Gyorgi Ligeti και του Ιάνη Ξενάκη θα συνυπάρξουν με την πρωτότυπη μουσική του σύγχρονου συνθέτη Julien Tarride και θα δημιουργήσουν ένα τοπίο, όπου κλασικοί και μοντέρνοι χορευτές, μαζί με ηθοποιούς, θα κληθούν να πειραματιστούν, δοκιμάζοντας πώς οι σωματικές τεχνικές και δυνατότητες συνομιλούν με την έννοια της θεατρικότητας.

Σκηνοθεσία-Χορογραφία: Αντώνης Φωνιαδάκης

-ΑΝΕΜΟΣ
Σκηνική σύνθεση του Κωνσταντίνου Ρήγου
Δεκέμβριος 2016

Ένας άνεμος διατρέχει τις ζωές μας, παρασύρει τις στιγμές μας και τις σκορπά. Άραγε τι απομένει; Λέξεις, εικόνες, ιδέες, συναισθήματα, στροβιλίζονται σε μια αέναη περιπλάνηση. Λόγος, κίνηση και ζωντανή μουσική συνθέτουν τον αφηγηματικό κορμό της παράστασης, όπου τα πρόσωπα συναντώνται στη σκηνή για να ζήσουν καθημερινές αλλά και προσωπικές στιγμές, που προκαλούν συνεχώς τις αισθήσεις.

Σκηνοθεσία-Χορογραφία: Κωνσταντίνος Ρήγος

-ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ
του Φιόντορ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι
Φεβρουάριος 2017

Εξερευνώντας τις ρίζες των ιδεών και των ψυχικών διεργασιών, ο λόγος του Ντοστογιέφσκι παραμένει πάντα επίκαιρος και πύρινος. Σε ένα από τα κορυφαία του μυθιστορήματα, βαθιά πολιτικό ως προς τη σύλληψή του και καθηλωτικό ως προς τους χαρακτήρες και τη δράση του, ο μεγάλος ρώσος μυθιστοριογράφος διαχειρίζεται ζητήματα ηθικής και ιδεολογίας, με υψηλή αίσθηση πνευματικότητας. Η παράσταση θα αναπτυχθεί ως σύνθεση σκηνικής αφήγησης με άξονα τον δραματικό λόγο στη μουσική του υπόσταση.

Σκηνοθεσία-Μουσική: Θοδωρής Αμπαζής

-ΟΠΕΡΕΤΤΑ
του Βίτολντ Γκομπρόβιτς
Απρίλιος 2017

Η ευφάνταστη, ανατρεπτική και διαχρονική Οπερέττα του σπουδαίου Πολωνού συγγραφέα Βίτολντ Γκομπρόβιτς υιοθετεί την ελαφράδα του μουσικού αυτού είδους και υπονομεύει, με το σαρωτικό της χιούμορ, τα πλαστά πολιτικά, ηθικά και ιδεολογικά πρότυπα. Εκθέτει παράλληλα τη γελοιότητα των προσώπων που τα εκφράζουν και προκρίνει την υπεροχή της απλότητας και της «γύμνιας» απέναντι στην κενότητα κάθε εφήμερης μόδας.

Σκηνοθεσία: Νίκος Καραθάνος


-ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
του Στρατή Τσίρκα
Συμπαραγωγή με το Θέατρο Τέχνης
Μάρτιος - Οκτώβριος - Δεκέμβριος 2017

Τα δύο ιστορικότερα θέατρα της Αθήνας συνεργάζονται για πρώτη φορά σε ένα μακρόπνοο σχέδιο, με στόχο την παρουσίαση της τριλογίας του Στρατή Τσίρκα «Ακυβέρνητες Πολιτείες». Μια ενιαία ομάδα ηθοποιών, που θα επιλεγούν μετά από ακρόαση, θα συμμετάσχει στο διετές αυτό εγχείρημα, που θα μεταφέρει σκηνικά ένα εμβληματικό έργο της ελληνικής λογοτεχνίας και θα παρουσιαστεί σε 3 φάσεις, μοιράζοντας την διαδρομή του ανάμεσα στο Θέατρο Τέχνης και στο Εθνικό Θέατρο.

Η ΛΕΣΧΗ (Θέατρο Τέχνης / Υπόγειο – Μάρτιος 2017)
Σκηνοθεσία: Έφη Θεοδώρου
ΑΡΙΑΓΝΗ (Εθνικό Θέατρο / Νέα Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» – Οκτώβριος 2017)
ΝΥΧΤΕΡΙΔΑ (Σκηνή υπό προσδιορισμό - Δεκέμβριος 2017)
Οι σκηνοθέτες των δύο παραστάσεων θα ανακοινωθούν τον Σεπτέμβριο.

ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
Η Πειραματική Σκηνή θα ανακοινώσει τον προγραμματισμό της σε επόμενη συνέντευξη τύπου, που έχει προγραμματιστεί στις αρχές Σεπτεμβρίου

- ΑΝΟΙΚΤΕΣ ΠΡΟΒΕΣ - ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ – ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΑΤΕΣ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΚΟΗΣ
Θα συνεχιστούν και φέτος δύο από τις εκδηλώσεις που σχετίζονταν με τις παραστάσεις και βρήκαν θερμή ανταπόκριση από το κοινό. Σε προγραμματισμένες ημερομηνίες, θα πραγματοποιούνται ανοικτές πρόβες, όπου οι ενδιαφερόμενοι θεατές θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τη διαδικασία της προετοιμασίας μιας παράστασης. Επίσης, σε προγραμματισμένη ημερομηνία, θα πραγματοποιείται μετά το τέλος της παράστασης, συζήτηση με το κοινό και τους συντελεστές. Τέλος, από τη φετινή χρονιά, θα δίνεται η δυνατότητα σε θεατές με προβλήματα ακοής να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, με τη βοήθεια εξειδικευμένων συνεργατών.


-ΦΙΛΟΞΕΝΙΕΣ

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΕΖΟΝ ΑΓΙΑΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ
Σεπτέμβριος 2016

Τον προσεχή Σεπτέμβριο θα φιλοξενηθεί στο Εθνικό Θέατρο το Saint-Petersburg Theatre Season, το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό γεγονός θεατρικής περιοδείας από την Αγία Πετρούπολη. Είναι μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε το 2007 προκειμένου να προωθηθούν οι πολιτιστικές σχέσεις μεταξύ Αγίας Πετρούπολης και σημαντικών πόλεων του πλανήτη. Οι παραστάσεις που θα φιλοξενηθούν είναι οι εξής:
-ΠΑΝΤΡΟΛΟΓΗΜΑΤΑ
του Νικολάι Γκόγκολ. Σκηνοθεσία: Yury Butusov
-ΜΑΚΒΕΘ
του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ.  Σκηνοθεσία: Luk Perceval
-ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΩΦ
 του Φιόντορ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι. Σκηνοθεσία: Evgeniya Safonova


ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Λευτέρης Αγγελάκης, Βαγγέλης Αμπατζής, Αργυρώ Ανανιάδου, Βασίλης Ανδρέου, Χρήστος Βαλαβανίδης, Νίκος Γιαλελής, Τζωρτζίνα Δαλιάνη, Δημήτρης Ήμελλος, Αλεξία Καλτσίκη, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Νίκος Καραθάνος, Νίκος Καρδώνης, Γιώργος Κέντρος, Δημήτρης Κίτσος, Μαρία Κίτσου, Γιάννης Κλίνης, Έμιλυ Κολιανδρή, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Αναστασία-Ραφαέλα Κονίδη, Νάντια Κοντογεώργη, Κώστας Κορωναίος, Νέστορας Κοψιδάς, Μάγια Κώνστα, Όλια Λαζαρίδου, Βασίλης Μαγουλιώτης, Σοφία Μαραθάκη, Περικλής Μουστάκης, Άρης Μπαλής, Διονύσης Μπουλάς, Καλλιρρόη Μυριαγκού, Γιάννης Νιάρρος, Γιάννης Παναγόπουλος, Παναγιώτης Παναγόπουλος, Θέμης Πάνου, Ελίνα Ρίζου, Μαρία Σαββίδου, Μιχάλης Σαράντης, Δανάη Σαριδάκη, Εύη Σαουλίδου, Χρήστος Σουγάρης, Στάθης Σταμουλακάτος, Θεοδώρα Τζήμου, Αινείας Τσαμάτης, Γιώργος Τσιαντούλας, Άγγελος Τριανταφύλλου, Αμαλία Τσεκούρα, Χάρης Φραγκούλης, Αντιγόνη Φρυδά, Λυδία Φωτοπούλου, Σπύρος Χατζηαγγελάκης, Γαλήνη Χατζηπασχάλη, Νίκος Χατζόπουλος, Γιώργος Χριστοδούλου, Γιώργος Χρυσοστόμου, Νίκος Ψαρράς.
Ο κατάλογος βρίσκεται υπό διαμόρφωση

2. ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Παράλληλα με το ρεπερτόριο της επόμενης χρονιάς, συνεχίζουμε Δράσεις που διευρύνουν το ρόλο του Εθνικού Θεάτρου και τονίζουν την παρουσία του, εντός και εκτός των «τειχών» του. Κάποιες από αυτές πραγματοποιούνται σε συνεργασία και με την καίρια συνδρομή φορέων, με τους οποίους το Εθνικό είτε έχει εγκαινιάσει ήδη είτε επιθυμεί να ξεκινήσει μια μακροπρόθεσμη συνεργασία. Το Γαλλικό Ινστιτούτο, το Μουσείο Μπενάκη, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, ο Δήμος Αθηναίων, το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, η εταιρία ΣΤΑ.ΣΥ, η ΜΚΟ PRAXIS, είναι οι φετινοί συνεργάτες του Εθνικού Θεάτρου σε αυτές τις διαφορετικές σε ύφος αλλά ισότιμες σε σημασία εκδηλώσεις, που θα καλύψουν ολόκληρη την επόμενη θεατρική περίοδο.

-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟ
Στις 30 Ιανουαρίου 2017 κλείνουν 10 χρόνια από την απώλεια του Νίκου Κούρκουλου. Το Εθνικό Θέατρο έχει προγραμματίσει μια εκδήλωση-αφιέρωμα στον άνθρωπο που υπήρξε Καλλιτεχνικός Διευθυντής του για 13 συνεχόμενα χρόνια και συνέδεσε το όνομά του με μεγάλες τομές σε όλα τα επίπεδα, ανοίγοντας το δρόμο του μέλλοντος και αφήνοντας μια πολύτιμη παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.

-ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΠΡΟΘΗΚΗΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΛΟΓΟ
Μουσείο Μπενάκη
Συμπαραγωγή με το Μουσείο Μπενάκη
Νοέμβριος 2016-Φεβρουάριος 2017
Σκηνοθετική επιμέλεια: Στρατής Πανούριος

Το Νοέμβριο του 2016 θα εγκαινιαστεί η συνεργασία του Μουσείου Μπενάκη με το Εθνικό Θέατρο σε μια πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα δράση. Πρόκειται για μια μουσειακή «περιήγηση», στην οποία δραματοποιημένα κείμενα θα φωτίζουν πτυχές της ιστορίας που τα ίδια τα αντικείμενα αφηγούνται, μέσω των ηθοποιών που συμμετέχουν σε αυτήν. Κάθε εικόνα εμπεριέχει μια αφήγηση με πολλά επίπεδα ανάγνωσης. Κείμενα, όχι κατ΄ ανάγκη θεατρικά, γραμμένα κοντά στον χρονολογικό ορίζοντα των αντικειμένων θα μπορούσαν να αναδείξουν όψεις που δεν γίνονται αμέσως αντιληπτές, και πολύ περισσότερο να αποκαλύψουν το συναισθηματικό φορτίο που θα συνόδευε τη χρήση τους ή και την ίδια τη δημιουργία τους.

-ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Αίθουσα Εκδηλώσεων του Εθνικού Θεάτρου
Από τον Δεκέμβριο 2016
Σκηνοθετική επιμέλεια: Νίκος Χατζόπουλος

Στους δύο αιώνες του νεοελληνικού κράτους, οι επιλογές μας σε κρίσιμες στιγμές καθόρισαν την πορεία μας μέχρι σήμερα. Επηρέασαν τη μορφή της ζωής μας με τρόπους που ίσως δεν τους αναλογιζόμαστε. Αυτά τα κομβικά γεγονότα, με τις αμφιλεγόμενες προσεγγίσεις και ερμηνείες, θα φωτιστούν σε μια σειρά από επτά σκηνικές παρουσιάσεις, με την συνδρομή κάθε πρόσφορου μέσου (οπτικά και ηχητικά ντοκουμέντα, δραματοποίηση, αφήγηση, κλπ), με στόχο να θυμηθούμε, να γνωρίσουμε, αλλά και να αναζωπυρώσουμε τη συζήτηση γύρω από τη σημερινή μας ταυτότητα.

-ΚΟΝΤΕΪΝΕΡ
Δεκέμβριος 2016
Συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων
Σκηνοθετική επιμέλεια: Έφη Θεοδώρου

Μια μικρή κινούμενη εγκατάσταση, ένα κοντέινερ, συναντά το κοινό στους χώρους όπου αυτό συγκεντρώνεται: στις γειτονιές της Αθήνας.
Μια ιστορία, ένας μύθος, ένα αφήγημα - «κομμάτια κι αποσπάσματα» από την ελληνική λογοτεχνία και την ποίηση. Μια μικρή ομάδα  ηθοποιών σε απόσταση αναπνοής από μια μικρή ομάδα θεατών. Ελάχιστα σκηνικά αντικείμενα και κοστούμια συμπληρώνουν την εικόνα. Οι ηθοποιοί αφηγούνται, διαβάζουν ή δείχνουν την ιστορία με διαφορετικούς τρόπους, ώστε να δούμε και να ακούσουμε καλύτερα  την ελληνική γλώσσα.
Μια διαφορετική φόρμα που αναζητά  μια καινούργια σχέση με ένα νέο κοινό.

-Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ ΛΑΚΑΡΙΕΡ
Αίθουσα Εκδηλώσεων
Συμπαραγωγή με το Γαλλικό Ινστιτούτο
Απρίλιος 2017
Σκηνοθεσία-Μουσική: Φένια Παπαδόδημα

Μια αναδρομή στην ελληνική ιστορία, από το 1947 έως σήμερα, μέσα από τα μάτια ενός από τους σημαντικότερους σύγχρονους φιλέλληνες συγγραφείς. Με τη μορφή ενός μουσικού οδοιπορικού, θα δημιουργηθεί μια παράσταση που θα κινηθεί πάνω σε δύο άξονες: την Οδύσσεια του Ομήρου και τη σύγχρονη «Οδύσσεια» του Λακαριέρ, που, σύμφωνα με τον ίδιο, βίωνε τη σχέση του με την Ελλάδα και τα ταξίδια του σε αυτήν «σαν επιστροφή στις δικές του αληθινές ρίζες. Στην ίδια την πηγή του ανθρωπισμού».

Β. ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟ
Μια από τις πιο σημαντικές κοινωνικές παρεμβάσεις που πραγματοποιείται τα τελευταία χρόνια, το Επισκεπτήριο σε νοσοκομεία, προσφέρει τη χαρά της επαφής και της επικοινωνίας σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη, μέσα από την αφήγηση κλασικών έργων της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Αφηγητές: Ιφιγένεια Γρίβα, Ηλίας Κουνέλας

ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ
Συνεργασία με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Ένας επαγγελματίας παραμυθάς και ο μουσικός του, αφηγούνται παραμύθια του κόσμου σε παιδιά ευπαθών ομάδων. Τη φετινή χρονιά, το Εθνικό Θέατρο θα μοιράσει τη διαδρομή των παραμυθιών ανάμεσα στην Αθήνα και τον Πειραιά, καθώς στη δράση αυτή συνοδοιπόρος θα είναι το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Με τον παραμυθά Δημήτρη Προύσαλη και τον μουσικό Φίλιππο Πλακιά.

ΒΙΩΜΑΤΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ
Σε συνεργασία με την ΜΚΟ PRAXIS, το Εθνικό Θέατρο συνεχίζει να προσφέρει βιωματικά εργαστήρια σε ασυνόδευτα παιδιά που έχουν ζητήσει άσυλο στην Ελλάδα.

Γ. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΕΡΓΟ

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΦΗΒΟΥΣ
Για 11η συνεχόμενη χρονιά, τα εργαστήρια για παιδιά και εφήβους συνεχίζουν την εκπαιδευτική και ψυχαγωγική δραστηριότητά τους. Περισσότερα από 400 παιδιά συμμετέχουν στην πιο μακρόχρονη από τις εκπαιδευτικές δράσεις του Εθνικού.

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΦΩΤΙΣΜΩΝ-ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑΣ-ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ, ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΥΝΘΕΣΗΣ
2Ος χρόνος για τα εξειδικευμένα εργαστήρια του Εθνικού Θεάτρου, που πραγματοποιούνται στο «Σχολείον», με την επιμέλεια καταξιωμένων επαγγελματιών του χώρου.

Δ. ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ  / ΠΩΛΗΤΗΡΙΟ

Το Εθνικό Θέατρο εμπλουτίζοντας την εκδοτική του δραστηριότητα, συνεργάζεται με τις εκδόσεις Σοκόλη, οι οποίες αναλαμβάνουν την έκδοση των νέων θεατρικών κειμένων και των νέων μεταφράσεων που θα παρουσιάζονται στις σκηνές του.

Παράλληλα, δημιουργεί για πρώτη φορά πωλητήριο στο χώρο του Βιβλιοπωλείου, στο οποίο θα περιλαμβάνονται αντικείμενα εμπνευσμένα από τις παραστάσεις του. Τα αντικείμενα αυτά θα φέρουν επίσης στο φως κομμάτια της ιστορίας του Εθνικού Θεάτρου, λιγότερο ή περισσότερο γνωστά, αποτυπώνοντας τον απόηχο της πορείας του, μέσα από σπουδαίους δημιουργούς που συνεργάστηκαν σε παραστάσεις του.


Ε. ΤΙΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Στις δύσκολες οικονομικές συνθήκες, συνεχίζουμε μια τιμολογιακή πολιτική με πολλές εναλλακτικές προτάσεις για τους θεατές μας, δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στους νέους έως 25 και στο κοινό άνω των 65 ετών, καθώς και στους ανέργους και στις ευπαθείς ομάδες.

Παράλληλα, πρόθεσή μας είναι να τονώσουμε ξανά το θεσμό των συνδρομών, με μια σειρά από εξαιρετικά προνομιούχα προγράμματα, που προσφέρουν σημαντικές εκπτώσεις στους συνδρομητές, αλλά και την ικανοποίηση της υποστήριξης του Εθνικού Θεάτρου. Ανακοινώσεις για τις φετινές συνδρομές θα γίνουν τον Σεπτέμβριο.

Η ΧΑΡΤΟΠΑΙΧΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ 5ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΙΓΑΛΕΩ

Η θεατρική ομάδα του 5ου Γυμνάσιου Αιγάλεω σας προσκαλεί στην φετινή παράσταση     

<< Η ΧΑΡΤΟΠΑΙΧΤΡΑ>> μια κωμωδία του Δ. Ψαθά σε δύο παραστάσεις στο χώρο του σχολείου Ορυζομίλων 17 Αιγάλεω στις 18 Ιουνίου 2016 ημέρα Σάββατο και ώρα 20:30 μ.μ. (είσοδος ελεύθερη)

Και η δεύτερη παράσταση στον Πολύχωρο Πολιτισμού (Ελληνικό Μολύβι - Γιώργος Βρανάς) ημέρα Τετάρτη στις 22 Ιουνίου 2016 και ώρα 20:30 μ.μ. (είσοδος ελεύθερη)

ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ!!

Υπόθεση

Μια αγιάτρευτη χαρτοπαίχτρα, η Αλέκα, οδηγείται εξ αιτίας του πάθους της σε διάφορες παρεξηγήσεις. Ο άνδρας της, προκειμένου να τη συνεφέρει, αρχίζει να κάνει κόρτε σε μια συμπαίχτριά της. Τα παιδιά του ζευγαριού, όμως, δε γνωρίζουν τις προθέσεις του πατέρα τους και ανησυχούν για τη μοίρα της οικογένειας. Έπειτα από διάφορες περιπέτειες, η χαρτοπαίχτρα δίνει τον μεγάλο όρκο: «να μην ξαναπιάσει τράπουλα στα χέρια της»

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:κ. Γκρίντζαλη Σταυρούλα

ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ-ΗΧΟΙ-ΒΙΝΤΕΟ-ΑΦΙΣΑ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ-ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ :κ.Παπασταμάτη Χρυσάνθη

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ: Γριβοπούλου Τόνια (μαθήτρια Μουσικού Σχολείου Ίλιον)

Διανομή ρόλων:

 

Αλέκα (χαρτοπαίχτρα): Στέλλα Μπαλάσκα

Ανδρέας: Ηλιάνα Μπουτσικάρη

Κυρία Μαριγώ: Σιμέλα Τσολιαρίδου

Λάκης: Ελευθερία Μπεζαντάκου

Νίνα: Μαρίνα Λαζαροπούλου

Γιαννάκης: Βαγγέλης Χαμπιλίδης

Λελέ: Κέλλυ Φωτιάδη

Κυρία στρατηγού: Μελίνα Σουγλέρη

Κυρία γιατρός: Κωνσταντίνα Κασκαρίκη

Κυρία Μπάρδακα: Χριστίνα Τσοπανα

Κυρία Νικολακοπούλου: Φανή Χριστοπούλου

Αστυνόμος: Γιώργος Βουρλάκος

Αστυνόμος Β: Μαρίνα Λαζαροπούλου

Τροτέζα: Αγγελική Κοντογιάννη

Παπατζής: Ιωσήφ Γαβριελάτος

Κλεφτοκοτάς: Ελευθερία Μπεζαντάκου

Φωνή Παλιατζή: Βαγγέλης Χαμπιλίδης

Κυρία Ευτέρπη: Αγγελική Κοντογιάννη

Η Μαρίκα Κοτοπούλη απαντά με πνεύμα και χιούμορ στα πιο καυτά ερωτήματα!

Συνεχίζοντας την αναδημοσίευση των συνεντεύξεων που πήραν οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας «Αθηναϊκά Νέα» από προσωπικότητες της Αθήνας μας το 1936, σας παρουσιάζω σήμερα την μεγάλη μας πρωταγωνίστρια Μαρίκα Κοτοπούλη:

-Τι θα παίξετε τώρα;

-Κουν-Καν.

-Ποιες είνε οι επιδιώξεις σας;

-Να κερδίσω.

-Πότε πρωτοπαίξατε στο θέατρο;

-Κάθε βράδυ πρωτοπαίζω.

-Ποιά ηλικία είχατε τότε;
-Τη σημερινή μείον τα χρόνια που έζησα.

-Ποιο από τα έργα που παίξατε προτιμάτε;

-Το καλλίτερο.

-Ποιο ελληνικό έργο προτιμάτε;

-Το φράγμα του Μαραθώνος.

-Ποιος Έλληνας συγγραφέας σας αρέσει;

-Ο λογιστής του θεάτρου μου, όταν το έργο έχει επιτυχίαν.

-Ποιος ξένος;
-Ο γείτονάς μου.

-Ποιο απ’ όλα τα βιβλία προτιμάτε;

-Τον Τζελεμεντέ.

-Τι διαβάζετε τώρα;

-Τις ερωτήσεις σας.

-Ποια είνε η πιο μεγάλη σας ευχαρίστησις;

-Όταν με στενεύουν τα παπούτσια μου.

-Τι σας δυσαρεστεί ιδιαιτέρως;

-Όταν κερδίζω πολλά χρήματα.

-Ποιο φαγητό προτιμάτε;

-«Του φτωχού τ’αρνί…»

-Τι φαί δεν σας αρέσει;

-Το ανωτέρω.

-Τρώτε πολύ;
-Αναλόγως των εισπράξεων του θεάτρου μου.

-Τι πίνετε;

-Τσιγάρο.

  -Ποια είνε η καλλίτερη στιγμή της ημέρας σας;

-Η νύξ.

-Πόσες ώρες κοιμάσθε;

-Εννοείτε ορθία;

-Τι ώρα ξυπνάτε το πρωί;

-Απαντήστε μου πρώτα στην ανωτέρω ερώτησι.

-Σας αρέσει ο περίπατος;

-Οι ορειβασίες, ξυπόλυτη.

-Τι ιδέαν έχετε δια τα σπορ;
-Τι εννοείτε;

-Γυμνάζεσθε καθόλου;
-Εις την Αγγλικήν.

-Ποίαν ηθοποιόν προτιμάτε;

-Την Κυβέλη υπό τον όρο κι’εκείνη να πη εμένα.

-Πηγαίνετε στον κινηματογράφο;

-Κάθε πρωί.

-Ποίος αστήρ σας αρέσει;

-Ο ήλιος του Ιουλίου.

-Σας αρέσουν τα ταξείδια;

-Του Ιουλίου Βερν.

-Σας αρέσει η μουσική;

-Το ραδιόφωνο ως… έπιπλο.

-Ποίον συνθέτη προτιμάτε;

-Τον κατασκευαστή του … ανωτέρω.

-Ποίος ζωγράφος είνε της αρεσκείας σας;

-Ο Συνοικισμός, γι’ αυτό και τον κατοικώ.

-Τι αγαπάτε πιο πολύ στον κόσμο;

-Τον πολύ κόσμο στο θέατρό μου.

-Ποια είνε η αναψυχή σας;

-Δυό παραστάσεις την ημέρα και πρόβα το πρωί.

-Είσθε προληπτική;

-Όταν βλέπω άδειο το θέατρό μου υποπτεύομαι πως κάτι κακό συμβαίνει.

-Τι φοβάσθε περισσότερο;

-Τα ποντίκια και τους κακούς συγγραφείς.

-Τι είνε η αδυναμία σας;
-35 οκάδες.

-Τι προτιμάτε; Τις ξανθές ή τις μελαχροινές;

-Θα ρωτήσω τον άνδρα μου και θα σας πω.

(σ.σ. Να διευκρινίσουμε ότι εκείνη την περίοδο είχε έρθει από το Παρίσι η μόδα των ξανθών μαλλιών και γινόταν στην Αθήνα το «βγες να δείς». Ιδιαίτερα τα κορίτσια των συνοικισμών χρησιμοποιούσαν οξυζενέ, ελλείψει χρημάτων, και καταλαβαίνετε ότι η κόμη «έφερνε» προς το ελαφρώς «ανοικτόν».)

-Τα γαλανά μάτια η τα μαύρα; 

-Ίδε ανωτέρω.

(σ.σ. Ο Μιχάλης Θωμάκος δεν είχε αφήσει χρώμα ματιών που να μη το τραγουδήσει, προς μεγάλη χαρά των καταστημάτων δίσκων, αφού κάθε ερωτευμένος εκείνης της εποχής έβρισκε τον ασορτί δίσκο για τα μάτια της αγαπημένης του!)
-Θέλετε να είσθε πλουσία;

-Θεός φυλάξοι.

-Κινδυνεύσατε ποτέ στη ζωή σας;

-Όταν έπαιζα την Δυσδαιμόνα με τον Γαβριηλίδη Οθέλλο.

-Έχετε αδυναμία σε κανένα ζώο;

-Η μετριοφροσύνη μου με εμποδίζει να σας απαντήσω.

-Έχετε τίποτε για μασκότ;

-Το πρώτο μαξιλάρι που μου ρίξανε.

-Τι συχαίνεσθε περισσότερο;

-Τους φλύαρους, τους φαγάδες, αυτούς που τα ξέρουν όλα και… τα σκόρδα.

-Αυτό τον καιρό έχετε καμμιά ιδιαίτερη επιθυμία;

-Είσθε αδιάκριτος.

Το Θέατρο μας η Ζωή μας (παρουσίαση)

Πρόκειται για μια παρουσίαση με θέμα <<ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ>>. Περιέχονται εικόνες, βίντεο, η ιστορία του θεάτρου και η εξέλιξη του, φιλοσοφίες για το θέατρο και αφιερώματα. Αξίζει τον κόπο για μια μάτια. Το Θέατρο μας η Ζωή μας (παρουσίαση)

«Νίτσε – Βάγκνερ, Ένα Θέαμα για το Φασισμό» στο Θέατρο: «Τόπος Αλλού»

Σήμερα το απόγευμα είχα την εμπειρία να δω την παράσταση «Νίτσε – Βάγκνερ, Ένα Θέαμα για το Φασισμό» στο Θέατρο: «Τόπος Αλλού».
Το κεντρικό θέμα της παράστασης ήταν ο φασισμός.
Τα έργα δυο μεγάλων ιστορικών προσώπων του Νίτσε που ήταν φιλόσοφος και του Βάγκνερ που ήταν μουσικός διαστρεβλώθηκαν από τους φασίστες,τον Χίτλερ και  τον Μουσολίνι και χρησιμοποιήθηκαν όπως βόλευε αυτούς και την ιδεολογία τους. Ενώ ούτε ο Νίτσε ούτε ο Βάγκνερ ήταν φασίστες!Ο ρατσισμός είναι αποτέλεσμα των προηγούμενων γεγονότων και κυρίως αποτέλεσμα του Φασισμού!

Οι ηθοποιοί εξαιρετικοί. Ο κάθε ηθοποιός ήταν προσηλωμένος σε αυτό που έκανε. Πάρα πολύ καλοστημένο. Υπήρχε μαγεία.
Στο τέλος της παράστασης οι ήρωες του έργου Νίτσε – Βάγκνερ κάνουν έναν τραγικό διάλογο ιδιαίτερα συναισθηματικά φορτισμένο.
Μέσα σε αυτόν τον διάλογο οι δυο ήρωες θυμούνται όλα όσα έχουν συμβεί από το παρελθόν και συνειδητοποιούν το τι γίνεται στον τότε κόσμο.
Και ίσως θα ταίριαζε η φράση  tου Frank Capra, 1897-1991, Αμερικάνου σκηνοθέτη η οποία λέει: Έκανα λάθος. Νόμιζα ότι είναι δράμα όταν κλαίει ο ηθοποιός, αλλά δράμα είναι όταν κλαίει η αίθουσα.

Βαγγέλης Χαμπιλίδης

27 Μαρτίου Παγκόσμια ημέρα Θεάτρου!!!

Η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου είναι η ετήσια γιορτή της διεθνούς θεατρικής κοινότητας, από το 1961, όταν πρωτοεμφανίσθηκε με πρωτοβουλία του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου. Εορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου, με θεατρικά δρώμενα και άλλες συναφείς με το θέατρο εκδηλώσεις, που διοργανώνονται από τα εθνικά τμήματα του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης που συνενώνει τους επαγγελματίες του θεάτρου και συνεργάζεται στενά με την UNESCO.

Κάθε χρόνο ένας άνθρωπος του θεάτρου αναλαμβάνει να γράψει το μήνυμα του εορτασμού, το οποίο είθισται να διαβάζεται στα θέατρα πριν από την παράσταση της 27ης Μαρτίου. Το φετινό μήνυμα (2016) ανήκει στον Ρώσο σκηνοθέτη Ανατόλι Βασίλιεφ και έχει ως εξής:

Χρειαζόμαστε το θέατρο;
Αναρωτιούνται χιλιάδες επαγγελματίες του χώρου απογοητευμένοι από το θέατρο και εκατομμύρια άνθρωποι που κουράστηκαν απ’ αυτό.
Τι το χρειαζόμαστε;
Σε μια περίοδο που η θεατρική σκηνή είναι τόσο ασήμαντη σε σύγκριση με τις αυθεντικές τραγωδίες της αληθινής ζωής που παίζονται στις πλατείες των πόλεων και σε κάθε κομμάτι γης της χώρας.
Τι σημαίνει για μας;
Χρυσοποίκιλτα θεωρεία και εξώστες, βελούδινες πολυθρόνες, βρώμικα παρασκήνια, λαμπερές φωνές ηθοποιών ή και το αντίθετο, κάτι που μπορεί να μοιάζει φαινομενικά διαφορετικό: μαύρα κουτιά, λεκιασμένα με λάσπη και αίμα, μαζί με ένα σωρό από φανατισμένα γυμνά κορμιά μέσα.
Τι είναι ικανό να μας πει;
Τα πάντα!
Το θέατρο μπορεί να μας πει τα πάντα.
Πώς οι θεοί κατοικούν στον ουρανό και πως οι φυλακισμένοι εξοντώνονται σε ξεχασμένες υπόγειες σπηλιές και πως το πάθος μπορεί να μας ανυψώσει, και πως η αγάπη να καταστρέψει, και πως κανένας δε χρειάζεται έναν καλό άνθρωπο σ’ αυτόν τον κόσμο, και πως η απάτη βασιλεύει και πως οι άνθρωποι ζουν σε διαμερίσματα ενώ τα παιδιά βολοδέρνουν στα προσφυγικά στρατόπεδα, και πως όλοι πρέπει να επιστρέψουν στην έρημο και πως μέρα με τη μέρα είμαστε αναγκασμένοι να χωρίζουμε από τους αγαπημένους μας, -το θέατρο μπορεί να πει τα πάντα.
Το θέατρο υπήρχε από πάντα και θα παραμείνει για πάντα.
Και τώρα τα τελευταία 50 ή 70 χρόνια είναι ιδιαίτερα αναγκαίο. Επειδή αν κοιτάξετε όλη την τέχνη που απευθύνεται στο κοινό μπορείτε να δείτε ότι μόνο το θέατρο μας δίνει -μία λέξη από στόμα σε στόμα, μία ματιά από βλέμμα σε βλέμμα, μία χειρονομία από χέρι σε χέρι, και από σώμα σε σώμα. Δε χρειάζεται κανένα ενδιάμεσο για να λειτουργήσει ανάμεσα στα ανθρώπινα όντα, αποτελεί την πιο διάφανη μορφή φωτός, δεν ανήκει ούτε στον νότο, ούτε στον Βορρά, ούτε στην Ανατολή, ούτε στη Δύση -όχι, είναι η ουσία του ίδιου του φωτός, που λάμπει και από τις τέσσερις γωνιές του κόσμου, αναγνωρίζεται αμέσως από κάθε άνθρωπο, είτε εχθρικό είτε φιλικό προς αυτό.
Και χρειαζόμαστε θέατρο που πάντα παραμένει διαφορετικό, χρειαζόμαστε θέατρο πολλών διαφορετικών ειδών.
Κι όμως, νομίζω ότι από όλες τις δυνατές μορφές και σχήματα θεάτρου ή αρχαϊκή του φόρμα θα αποδειχθεί ότι είναι σε περισσότερη ζήτηση. Το τελετουργικό θέατρο δεν μπορεί να έρχεται τεχνικά σε αντίθεση με αυτό των «πολιτισμένων» εθνών. Η κοσμικός πολιτισμός γίνεται τώρα όλο και πιο πολύ χειραφετημένη όπως ονομάζεται «η πληροφορία του πολιτισμού» σταδιακά αντικαθιστά και εξορίζει απλές οντότητες καθώς και την ελπίδα μας να τις συναντήσουμε κάποια μέρα.
Αλλά τώρα μπορώ να κοιτάξω καθαρά: το θέατρο έχει τις πόρτες του ορθάνοιχτες. Ελεύθερη είσοδος για όλους και τον καθένα.
Στο διάολο τα γκάτζετ και τα κομπιούτερ -πηγαίνετε απλώς στο θέατρο, κάντε κατάληψη στις θέσεις της πλατείας και στους εξώστες, ακούστε τα λόγια και κοιτάξτε τις ζωντανές εικόνες! – είναι το θέατρο μπροστά σας, μην το αμελείτε και μη χάνετε την ευκαιρία να συμμετέχετε σ’ αυτό- είναι μάλλον η πιο πολύτιμη ευκαιρία που μοιραζόμαστε στην μάταιη και γρήγορη ζωή μας.
Χρειαζόμαστε κάθε είδους θεάτρου.
Υπάρχει μόνο ένα θέατρο που σίγουρα δεν χρησιμεύει σε κανέναν -εννοώ το θέατρο των πολιτικών παιχνιδιών, το θέατρο της πολιτικής «ποντικοπαγίδας», το θέατρο των πολιτικών, το μάταιο θέατρο της πολιτικής. Αυτό που σίγουρα δεν χρειαζόμαστε είναι το θέατρο του καθημερινού τρόμου -είτε ατομικού είτε ομαδικού, αυτό που δε χρειαζόμαστε είναι το θέατρο των νεκρών σωρών και του αίματος στους δρόμους και τις πλατείες, στις πρωτεύουσες και στις επαρχίες, ένα ψεύτικο θέατρο συγκρούσεων μεταξύ θρησκευτικών ή εθνικών ομάδων…

Η Ελένη του Ευριπίδη στο θέατρο Κνωσός

Ήρθε η ώρα να κάνουμε κριτική!

Είχα την τύχη να παρακαλουθήσω την Ελένη του Ευριπίδη στο θέατρο Κνωσός.

 Ανοίγει η αυλαία ο σκηνοθέτης-αφηγητής Λάμπρος Τσάγκας αρχίζει να αφηγείται ίσα ίσα την υπόθεση ξαφνικά εμφανίζεται μια γυναικά λεπτή με μαύρα μαλια που φοράει ένα χρυσό περικάρπιο στο αριστερό μπράτσο της και ένα φλογερό κόκκινο φόρεμα που πηγαίνει και κάθεται πάνω στον τάφο του Πρωτέα τα πρώτα δάκρυα άρχισαν να κυλούν στο πρόσωπο μου πρώτη φορά στην ζωή μου όσο η Ελένη λέει τον μονόλογο. Της αρχίζουν τα δάκρυα μου να γίνονται εντονότερα μπαίνει και ο Χορός και της επισημαίνει ότι εκείνη φταίει τώρα ποια δεν μπορώ να συγκρατήσω το έλεος και φόβος. 

22 χρόνια χωρίς την Μελίνα Μερκούρη

"Ότι έχουμε και δεν έχουμε είναι ο πολιτισμός, είναι η κληρονομιά μας. Χωρίς αυτά, είμαστε κανείς"

Σαν σήμερα έφυγες και πήγες ψηλά, πολύ ψηλά. Σου συνέβησαν πολλά ευχάριστα γεγονότα οι έρωτες σου, η ηθοποιία σου, η γέννηση σου από αυτήν την μικρή ασήμαντη άλλα και σύγχρονός μαγευτική Ελλάδα αλλά και στην ζωή σου υπήρξαν πολλές δυστυχίες και πολλές δοκιμασίες λόγου χάρη η αφαίρεση της Ελληνικής υπηκοότητας την εποχή της δικτατορίας και είπες το περίφημο αυτό: <<Εγώ γεννήθηκα Ελληνίδα και Ελληνίδα θα πεθάνω ο κύριος Παττακός και οι τέσσερις συνταγματάρχες γεννήθηκαν φασίστες και φασίστες θα πεθάνουν.>> Αχ και αυτή επιθυμία σου για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα δεν βλέπω να πραγματοποιείται γι αυτό:

Σε ονομάζω ΧΑΡΑ σε ονομάζω ΔΥΝΑΜΗ σε ονομάζω ΕΛΠΙΔΑ σε ονομάζω ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ σε ΟΝΟΜΑΖΩ ΕΛΛΑΔΑ!! Γεια σου Μελίνα Μερκούρη και να με κοιτάς από εκεί ψηλά...

Ο Έρως

   14/2/2016

Αχ ο έρως! Ο έρωτας είναι η ζωή μου, εννοώντας και εσένα που μου χάρισες  αυτή την βραδιά από την ζωή σου. Βαδίσαμε μαζί χέρι χέρι τους τσιμεντένιους δρόμους της Αθήνας που τους μεταμορφώσαμε  με το βήμα μας την ακτή μιας θάλασσας. Η σημερινή νύχτα καεί όλο φωτιά και είναι γεμάτη πάθος χάρις σε ΕΣΕΝΑ. Αυτή την βραδιά πραγματοποιήσαμε τα όνειρα μας. Αχ αυτό το χαμόγελο σου το αγνό που φωτίζει τα δικά μου σκοτάδια και την θλίψη των βραδιών μου. Και τα μάτια σου αχ αυτά τα μάτια σου… τα καστανά που μου φέρνουν στο νου την άνοιξη. Το επίμονο βλέμμα σου πάνω μου με έκανε να σε θέλω ακόμα πιο πολύ. Οι κινήσεις οι εκφράσεις σου με έκαναν να θαυμάζω ακόμα και το πώς πιάνεις το ποτήρι για να ξεδιψάσεις με νερό και έτσι όπως το ακούμπαγες στα χείλη σου… Τόσο πολύ μου αρέσαν. Και το άρωμα σου αυτό το ελαφρύ βρίσκεται ακόμα στο σώμα μου και πιστεύω πως θα με συντροφεύει στις ημέρες και στα βράδια. Όταν είμαστε μακριά έρχεσαι στο ύπνο μου να ηρεμήσεις και να απαλύνεις τους ψυχικούς μου τραυματισμούς… Με ρώτησες πως πέρασα.. Πφφ ήταν όνειρο  ζωής που πραγματοποιήθηκε μπροστά στα μάτια μου και το αγκάλιασα με τα χεριά μου και με συνόδευσε μέχρι το συναίσθημα του ερωτά. Αχ αυτός έρως πολύ πέθαναν από αυτόν όμως πολύ γλυκά.. σε ευχαριστώ για την βραδεία αυτήν.

Βαγγέλης Χαμπιλίδης

Λεωφορείον ο Πόθος!!! Τεννεσσή Ουίλλιαμς

Υπόθεση

Η Μπλανς Ντυμπουά, μια υπερευαίσθητη, ώριμη ηλικιακά -και διόλου συναισθηματικά- γυναίκα φτάνει εξαντλημένη και πάμπτωχη στην πόρτα της μικρότερης αδελφής της Στέλλα και του συζύγου της Στάνλεϊ Κοβάλσκι. Η Μπλανς εγκαθίσταται σχεδόν απρόσκλητη στο ολίγων τετραγωνικών φτωχικό σπίτι του ζευγαριού και επιμένει να ζει νοσταλγώντας περασμένα "μεγαλεία". Η κόντρα της Μπλανς με τον πουριτανό και σκληροτράχηλο οικονομικό μετανάστη από την Πολωνία, Στάνλεϊ, κρύβει έναν απαγορευμένο και έντονο ερωτισμό.
Το αξεπέραστο έργο του Ουίλιαμς (με τις τραγικές εμπειρίες της ζωής του, τσακωμοί στο σπίτι, αδελφή με λοβοτομή, ομοφυλοφιλικές σχέσεις, μέθη και τζόγος), βρίσκει μέσα από τη γεμάτη ενοχές ηρωίδα του Μπλανς και τον ''απόκληρο'' κοινωνικά Στάνλεϊ οικείες αναφορές στη σύγχρονη δυτική κοινωνία.
Πρόκειται για ένα κλασικό αριστούργημα, του οποίου οι ήρωες συγκινούν βαθύτατα και ωθούν την ευαισθησία να αυξηθεί, ώστε το βλέμμα να αναζητά το σκοτάδι για να αναγνωρίσει καλύτερα τα πράγματα.
Η συγκάλυψη χυδαίων "δολοφονιών" ανυπεράσπιστων ανθρώπων ποτέ δεν έλειψαν από τούτο τον κόσμο. Ο Ουίλιαμς το γνωρίζει και το τρίβει στη μούρη των εσαεί και απανταχού συνενόχων, προσβάλλοντας ευθέως συνειδήσεις που σιώπησαν όταν έπρεπε να φωνάξουν υπέρ του αδυνάτου.

Η πρώτη παράσταση του "Λεωφορείον ο πόθος" στην Ελλάδα έγινε το 1949 σε σκηνοθεσία Κάρουλου Κουν και ερμηνεία Μελίνας Μερκούρη και Βασίλη Διαμαντόπουλου, όπου ακούστηκε και για πρώτη φορά το τραγούδι "Χάρτινο το φεγγαράκι" σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι και στίχους Νίκου Γκάτσου. Ακολούθησαν πάμπολλες παραστάσεις, και το ρόλο-πρόκληση της Μπλανς Ντυ Μπουά έπαιξαν οι μεγαλύτερες Ελληνίδες ηθοποιοί από την Έλλη Λαμπέτη το 1965, μέχρι την Κάτια Δανδουλάκη το 1998. 

  

Το έργο Λεωφορείον ο Πόθος που πρωταγωνηστει η ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ μπορειτε να την δειτε  εδώ

ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ -Μονόλογος ("Λεωφορείον ο Πόθος")

Άννα Συνοδινού 1927 – 2016

Σπουδαία ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, που διακρίθηκε για τις ερμηνείες της, κυρίως σε ρόλους της αρχαίας τραγωδίας.

Η Άννα Συνοδινού γεννήθηκε στο Λουτράκι Κορινθίας στις 21 Νοεμβρίου 1927. Ήταν το όγδοο παιδί της οικογένειά της, που καταγόταν από την Αμοργό. Τελείωσε το Γυμνάσιο στην Αθήνα και στη συνέχεια φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1947-1949). Στη σκηνή  πρωτοεμφανίστηκε το 1948 στο έργο του Εντμόν Ροστάν «Σιρανό ντε Μπερζεράκ», που σκηνοθέτησε για το Εθνικό Θέατρο ο Δημήτρης Ροντήρης. Κατόπιν συνεργάστηκε με τον Ντίνο Ηλιόπουλο, τον Μίμη Φωτόπουλο και τον Νίκο Χατζίσκο στο ελεύθερο θέατρο.

Έπειτα από μερικές σποραδικές εμφανίσεις με το Εθνικό Θέατρο, υπήρξε μόνιμο στέλεχός του από το 1956 έως το 1964 και διέπρεψε για τις ερμηνείες της πλάι στην Κατίνα Παξινού, τον Αλέξη Μινωτή και τον Θάνο Κωτσόπουλο σε πρωταγωνιστικούς ρόλους της αρχαίας τραγωδίας, αλλά και του νεώτερου κλασικού ρεπερτορίου. Το 1955 και το 1957 τιμήθηκε με το έπαθλο της Μαρίκας Κοτοπούλη. Ενδιάμεσα παντρεύτηκε τον πρωταθλητή του τριπλούν και έμπορο Γιώργο Μαρινάκη (1921-2009). 

Το 1965, η Άννα Συνοδινού ίδρυσε τον θίασο «Ελληνική Σκηνή» και αναζητώντας θεατρική στέγη εκμίσθωσε το παλαιό λατομείο του Λυκαβηττού και δημιούργησε το πασίγνωστο Θέατρο σε σχέδια του αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτου.

Με την επιβολή της δικτατορίας το 1967, διέκοψε τη θεατρική της δραστηριότητα. Η Χούντα ανακάλεσε την άδεια χρήσης του Θεάτρου του Λυκαβηττού και της αφαίρεσε το διαβατήριό της, ματαιώνοντας έτσι περιοδεία της στο εξωτερικό. Το διάστημα αυτό εργάστηκε ως δακτυλογράφος στην εμπορική εταιρεία του συζύγου της.

Το 1972 επανήλθε στο θέατρο. Εμφανίστηκε στο ρόλο της Ηλέκτρας στο Ηρώδειο και λίγο αργότερα ανασυγκρότησε την «Ελληνική Σκηνή», στην οποία συνεργάστηκε με τον Θάνο Κωτσόπουλο. Από το 1973 έως το 1975 πραγματοποίησε εμφανίσεις με το Εθνικό Θέατρο και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.

Μετά την πτώση της δικτατορίας αφοσιώθηκε στην πολιτική. Εξελέγη βουλευτής Αθηνών με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας (1974, 1977, 1981, 1985, 1989) και διετέλεσε υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή (1977-1980). Κατά τη διάρκεια της πολιτικής της σταδιοδρομίας εισηγήθηκε νομοθετικές προτάσεις για την προστασία των γερόντων, της μητρότητας, των παιδιών και ατόμων με ειδικές ανάγκες. Στον καλλιτεχνικό τομέα εισήγαγε τα μαθήματα καλλιτεχνικής παιδείας στη Μέση Εκπαίδευση, πρότεινε την ένταξη των ηθοποιών στο ΙΚΑ και την ίδρυση της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης. Το 1986 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων με τον συνδυασμό του Μιλτιάδη Έβερτ.

Τον Μάρτιο του 1990 παραιτήθηκε του βουλευτικού της αξιώματος κατά τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Σε μία από τις ψηφοφορίες, η βουλευτής των Οικολόγων Εναλλακτικών Μαρίνα Δίζη, όταν κλήθηκε να ψηφίσει, άνοιξε ένα πανό, το οποίο έγραφε «Φτάνει το θέατρο για το +1, τον Πρόεδρο και το νέφος». Η ενέργεια αυτή εξόργισε την Άννα Συνοδινού, που σε ένδειξη διαμαρτυρίας υπέβαλε την παραίτησή της, τόσο από το βουλευτικό της αξίωμα, όσο και από το κόμμα της. Έκτοτε, δεν ξανασχολήθηκε με την πολιτική.

Τον ίδιο χρόνο επανήλθε στη θεατρική δραστηριότητα, ερμηνεύοντας, εκτός από αρχαίο δραματολόγιο, ρόλους του νεώτερου ελληνικού θεάτρου με το Εθνικό Θέατρο («Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας» του Γρηγόρη Ξενόπουλου, «Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας» του Δημήτρη Κορομηλά). Εκτός από το θέατρο, εμφανίσθηκε σε ξένες και ελληνικές κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, καθώς και σε θεατρικές παραγωγές για την τηλεόραση και το ραδιόφωνο.

Αξιοσημείωτο είναι και το εκπαιδευτικό της έργο. Δίδαξε στις θεατρικές σχολές του Εθνικού Θεάτρου, του Πέλου Κατσέλη, της Καλλιτεχνικής Εταιρείας Αθηνών και του Ωδείου Αθηνών. Έχει τιμηθεί με τα παράσημα Ευποιίας και τον Ταξιάρχη του Φοίνικος της Ελληνικής Πολιτείας, καθώς και με το μετάλλιο της πόλεως των Αθηνών. Τιμές τής έχουν αποδοθεί και από ξένα κράτη για την καλλιτεχνική της προσφορά (Δανία, Γαλλία, Λίβανος, Ιταλία).

Η Άννα Συνοδινοού είναι συγγραφέας του αυτοβιογραφικού «Πρόσωπα και Προσωπεία» (Εκδόσεις Βλάση,1998) και του βιβλίου θεατρικών αναμνήσεων «Αίνος στους άξιους» (Καστανιώτης, 1999).

Έφυγε από τη ζωή στις 7 Ιανουαρίου 2016, σε ηλικία 88 ετών.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/861#ixzz3waR40cGz

Η ρεαλιστική μορφή της Πρωτοχρονιάς

                                                                                                                                            1/1/2016

Σε λίγες ώρες, αλλάζει όπως συνήθως, κάθε πρώτη Ιανουαρίου ο χρόνος.

Οι περισσότεροι άνθρωποι το θεωρούν ως κάτι το υπέροχο, κάτι το ασυνήθιστο. Εγώ πάλι το βλέπω ως κάτι το συνηθισμένο.

Δώρα. Τα δώρα τα οποία θα μας χαράξουν στο πρόσωπο μας το ψεύτικο αυτό χαμόγελο, διάρκειας δύο ημερών, που μετά θα τα συνηθίσουμε και θα γίνονται όλο και πιο βαρετά.

Οι άνθρωποι, οι οποίοι σου θυμίζουν και σου εύχονται καλή χρονιά. Οι λιγότεροι από αυτούς με ένα αληθινό χαμόγελο στο πρόσωπο τους. Ενώ οι υπόλοιποι με ένα υποκριτικό και αναγκαστικό χαμόγελο.

Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι υπήρξαν άτομα που τους έκαναν να θλίβονται και να δυσχεραίνονται αυτόν τον χρόνο. Και ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχουν αυτόν τον χρόνο και γενικά μέσα στην ζωή τους. Οι ονομαζόμενοι φίλοι υποκριτές. Άνθρωποι σκάρτοι, ψεύτικοι και αδύναμοι όπου είδαν τα δύσκολα στην μέση του χρόνου και τους άφησαν αβοήθητους και κρεμασμένους από μια κλωστή.

Εγώ πιστεύω πως πρέπει, έπρεπε αυτοί οι σκάρτοι να υπάρχουν και να υπάρξουν στην ζωή μου γιατί μου την έκαναν άνω κάτω κάτι που με κούρασε, με λύπησε, με δυνάμωσε ψυχικά αλλά και ότι χωρίς αυτούς η ζωή μου θα ήταν μια συνεχής comedy και τίποτα άλλο. Αλλά δεν θα ήταν άδικο να αγνοήσω τους πραγματικούς φίλους μου, που με βοήθησαν στα πάντα; Εε! Σε αυτούς τους βγάζω το καπέλο.

Ας παρασυρθώ και εγώ μαζί με τους υπόλοιπους μέσα στην ψευδαίσθηση του νέου έτους. Καλή Χρονιά!!!!

                                                                                                                         Βαγγέλης Χαμπιλίδης